કુરઆન અહલેબૈત

આરંભ કરું રબ નામ થકી અલહમ્દમાં જેની શાન મળે
સલવાત નબી પર જેને અહલેબૈત મળે કુરઆન મળે

કુરઆનમાં ઉતરો તો સૂરા યાસીન મળે ઇમરાન મળે
પ્રત્યેક સુરે શબ્દે શબ્દે પંજેતનની પહેચાન મળે

આમાલથી આલે અહમદના આશિક અલ્લાહ બની જાએ
કે અર્શથી આયત ઉતરે ને કુરઆનમાં એને સ્થાન મળે

માંગે છે મોહંમદ શું આખર ઉમ્મતથી રિસાલતનો બદલો?
મુજ આલથી ચાહત રાખો તો સંપૂર્ણપણે ઈમાન મળે

ઝહરા ને અલી બે સાગર છે ખુદ સૂરએ અર્રહમાન કહે
એ સાગરથી હસનૈન સમા જો લુઅલુઓ મરજાન મળે

નિષ્ફળ નીવડે નજરાન નબીના નફ્સનું નૂર નિહાળીને
જૂઠા પર લાનત માટે ત્યાં પંજેતનનું પ્રસ્થાન મળે

સૌ એક બની મજબૂતીથી રસ્સી જો ખુદાની પકડી લો
તો હૌઝે કૌસર સાકીના હાથોથી મદિરાપાન મળે

હિજરતની રાતની વાત હો કે એલાન ગદીરી અમથું નથી
બસ એજ મોહંમદ બોલે છે રબથી જે કંઈ ફરમાન મળે

તું દેખ યમાની ચાદરમાં તન પાંચ મળે ભેગા જયારે
તત્હીરની આયતના ત્યારે રબથી મોંઘા સન્માન મળે

ખુદ પેટે પાટા બાંધીને મિસ્કીન યતીમો કેદીને
ખેરાત કરી દે રોટીની, હોઠે પ્યારી મુસ્કાન મળે

આલે ઇમરાનના સદગુણો ઝળકે છે આયત આયતમાં
કંઈ દહર મળે તત્હીર મળે, માએદા અઝીમુશ્શાન મળે

આ આલે મોહંમદ તો મોમિન! એક નૂહની કશ્તી માફક છે
બેસે તેને ભવપાર મળે, ઇન્કાર કરે નુકશાન મળે

કુરઆન ને અહલેબૈત વિષે થોડામાં અગર જો કહી દઉં તો
બે જિસ્મ અલગ દેખાય ભલે બંનેની એક જ જાન મળે

થઇ જાય “કલીમુલ કુબરા”ની એક રહેમ નજર જો “કલીમ” ઉપર,
દીન-દુનિયામાં પૂરા એના માબાપના સૌ અરમાન મળે